12 Eylül 1980 tarihi hafızalardan hiçbir zaman silinmeyecek bir tarih.. Evren ve arkadaşları yani darbeciler ülkeyi kurtardık derken, kısa bir süre sonra anlaşıldı ki onlar kendilerini kurtarmışlar! Sadece darbeciler mi?..
12 Eylül 1980 tarihi hafızalardan hiçbir zaman silinmeyecek bir tarih..
Evren ve arkadaşları yani darbeciler ülkeyi kurtardık derken, kısa bir süre sonra anlaşıldı ki onlar kendilerini kurtarmışlar!
Darbeye neden oldukları belirtilen o günün gençleri de kendilerini hep kurtarıcı olarak gördü ve hala öyle görmeye devam ediyorlar..
O günlere baktığımızda; Kendine “ülkücü” diyenlere göre ülke hızla komünizme kayıyordu. Onlara göre;”eğer ülkücüler olmasa ülkemiz bugün sosyalist bir ülke olmuştu. Ezan susmuş, camiler kapanmış, devlet inançsızların eline geçmişti.”
Solcular ise; “ülkeyi ABD emperyalizmine karşı savunduklarını, sağcıların CİA tarafından kullanıldığını, ülkeyi ABD payandası, faşist bir ülke haline getirmek istediklerini”söylüyorlardı…
İslamcılar ise Osmanlı’ya ağıt yakarak “cumhuriyetin koca bir imparatorluğu, tarihimizi yok ettiğini , şeriatı kaldırdığını” ileri sürerek “her iki tarafın da tağuti rejim için birbiriyle vuruştuğunu iddia ediyor, sağcı ve solcuları dış güçlerin oyununa gelmekle suçluyor, kurtuluşun Osmanlı’ya dönüp, islam ülkeleriyle birlik olmaktan geçtiğini”belirtiyorlardı..
O günlerden bu günlere koca bir ömür geçti. Toplum çeşitli travmalar geçirdi ve bugünlere geldik.
Onca acı yaşandı ancak, o kuşağın geçmişe dönük kendilerini hesaba çekmesi bir yana, günümüzü hala 1980 öncesinde yaşananlar üzerinden konumlandırmaya çalıştıkları dikkat çekmekte.
O günlerde her grubun kendince şehitleri vardı ve o gruplar hala o günlerde ülke adına çok iyi şeyler yaptıklarını savunmaktalar…
Oysa , darbe yapılabilmesi için gençlik üzerinde açıkça oyun oynandığı, tarafların kirli emeller için kullanıldığı çok açık. Her cepheden bunları dile getirenler olsa da genelde aynı yaklaşım sürüyor.
Oysa geçmişte yaşananların amacının darbeyi gerçekleştirmek için olduğu bugün çok net olarak anlaşılmış bulunmakta. Buna rağmen o gün darbe için kullanılanlar bugün nasıl oluyorda geçmiş üzerinden karşılarında bulunmuş olanları hala düşman gibi değerlendiriyor, ortak acıyı paylaşamıyorlar?
Nasıl oluyorda bugün bile o günün birbirlerine kurşun sıkanlar, “bizler olmasaydık, vatan elden gitmişti, ülke şöyle böyle olmuştu.” diyebiliyorlar?
Devlet, gençliği kullandı ve insanlar ideolojileri adına birbirlerine şiddet uyguladı, kırdı, döktü, sakat bıraktı, öldürdü..
Nasıl oluyor da o gün yapılanlara sahip çıkılabiliyor?
Eğer geçmişi sağlıklı değerlendiremezsek geleceğe nasıl güvenle bakabiliriz?
