“Ben Herşeyimi Kaybederim”!

“Ben Herşeyimi Kaybederim”!

Bu sözünün önüne arkasına bakmak gerekir değil mi?

Bakan Nebati, “başarılı olamazsak, siz, sadece maaşınızı kaybedersiniz, bense babadan kalma tüm servetimi kaybederim” diyor.

Asıl sorun bu aslında. Onun babadan kalma serveti niye var? Neden, kimlerin üzerinden ve nasıl bu birikimi sağlamış? Sormak, sorgulamak lazım.

Nebati demeye getiriyor ki, ‘sizde ne var ki neyi kaybedeceksiniz, oysa bizim milyar birikimlerimiz/mülkümüz var. Kaybedersek bizden çok gider’. İyi de bakan efendi, onları nasıl kazandığınız, pardon gasp ettiğiniz bizim için çook önemli.

Bakan efendi, senin mecedes’in kıymetli değil mi? Oysa benim bindiğim külüstür, senin Mercedes’in den daha kıymetlidir.

Vatandaşın dağ başında eşeğini kaybedip tekrar bulduğunda, ağzından ilk çıkan söz şudur, ‘allah razı olsun’. Ya neden, nasıl, kim kabettirdiğini sorgulamadığımız sürece, sırtımıza binen çok olur.

Nebati(bitki demek), bizimle dalga geçmiyor, aslında hakaret ediyor. Çünkü ‘bizim hayatımızı küçümseyen, yok sayan ve önemsemeyen’ bir yaklaşım sergilemekte. Bir anlamda tepeden bakmaya devam etmektedir.

Bakan Nebati efendi, bu yaklaşım, düşünce sadece sana ait değil biliyoruz. Kapitalizm ve onun yönetimsel temsilcileri Burjuvazinin hepsi böyle düşünüyor.

Biz onun için diyoruz ki, yöneten/yönetilen, sömüren/sömürülen, emekçi/patron, alttakiler/üsttekiler, burjuvazi/emekçi kesimler, sınıflar olduğu sürece mücadele hiç bitmeyecek, savaş sürecek.

Ancak biz kazanınca, ‘yeryüzü aşkın yüzü’ olduğunda bitecek bu savaş/mücadele.